W naturze roślina ta, to dobrze rozgałęziony, soczysty krzew osiągający wysokość do około dwóch metrów. Grube łodygi pokryte są jakby białym filcem, a liście przypominają srebrzyste blaszki,
Kwiaty tego starca wyglądają, jak żółte stokrotki.
Uwielbiają słońce, ciepło, ale i wysoką wilgotność powietrza – jeśli zapewnimy im takie warunki, meszek którym są pokryte będzie jak pluszowy. Potrafią radzić sobie również w jasno-rozproszonym stanowisku, wtedy jednak będą bardziej zielone.
Należy zasadzać je w glebie mocno przepuszczalnej i od czasu do czasu podlewać w niewielkim stopniu.
Rośnie naturalnie, ale nie w obfitości, wzdłuż krawędzi klifów i granitowych skał.
Nazwa Senecio pochodzi od łacińskiego słowa „senex” oznaczającego „stary” lub „stary człowiek” w odniesieniu do jego puszystej główki nasion. Specyficzny epitet nadany tej roślinie przez Johna Hutchinsona (1884-1972) w 1923 roku upamiętnia południowoafrykańskiego botanika Johna Medleya Wooda (1827-1915), który zebrał i opublikował nazwy wielu roślin występujących we florze Natalu.
